sábado, 28 de marzo de 2020

Antonio Yáñez

Estos días de atrás, Tim Johnson, amigo y colega de oficio, recordaba en Instagram y Facebook la visita que hace unos diez años realizamos a mi querido maestro cestero Antonio Yáñez. Esta noticia removía muchos y muy emocionados recuerdos de los años de aprendizaje y amistad que he disfrutado con Antonio. La aldea de la sierra del Caurel (Lugo) donde él vivía, de alguna manera se convirtió durante gran parte del tiempo que permanecí en Lugo, en mi segunda residencia. Confío en que algún día podré relatar aquellas vivencias y enseñanzas movido no por otra razón sino la de sentir que empujan en mí por salir. 
En tanto en cuanto, aquí van unos ¿aperitivos? Por un lado, rescato una vieja entrada que hice en este blog allá por el 2013 tras una visita que realicé a Antonio: el retrato de una escena en la cantina donde a menudo tomábamos una cerveza y que puede dar idea del pensar, decir, callar y relacionarse entre las (antiguas) gentes de aquellos valles. Por otro, la invitación, para quien lo desee, a ver el vídeo que publiqué hace unos años recogiendo algo de su labor cestera tal como yo la viví. Se titula, Seica estamos dous no mundo* -haciendo referencia a un comentario que hizo durante la grabación- y aquí va el enlace: https://vimeo.com/204613699
Salud, Antonio, te llegue como te llegue este mi emocionado recuerdo y sí, pese a la distancia, Seica seguimos estando dous no mundo. 
*Algo así como: Al menos estamos dos en el mundo.


ALDEA DE ANTONIO

CARLOS.- Carallo, Antonio, así que xa non facías mais cestos, eh! E mira, aquí traballando coma sempre.
ANTONIO.- Home, home, pero mira quén está aquí! E logo, cómo é que viñeches?
C.- Xa ves, sempre d´acá p´alá. E tí?, non decías que xa estabas vello e non traballabas nada?
A.- Nada.
C.- E logo esto?
A.- Nada, esto non é nada; unha nadiña por pasar o tempo.
C.- Xa.
A.- Veña, imos tomar un trago a San Cristobo!
C.- Imos.

CANTINA DE S. CRISTOBO

A.- Pasa. Anda, camiña!
C.- Tu primeiro, Antonio.
A.- Boas tardes.
DOS VIEJOS SENTADOS JUNTO A UNA MESA.- Boas.
A.- Mira, estes dous son os xefes de S. Cristobo, non ves o gordos qu´están?
VIEJO 1.- E logo, Antonio, ti eres o xefe do teu pobo. Estás flaco porque cómenche as pulgas,
que alí hai moitas!
A.- Tomalle algo. A ver rapaza, ponlle aquí ò rapaz o que queira! Para min unha cerveza.
C.- Outra pa min.
Silencio. Silencio. Silencio.

V. 1- Pois a min sempre gustaronme as mulleres. Moito. E comer ben. Traballar, traballé sempre forzado. 
VIEJO 2- Pois eu non. E hoxe traballo porque quero.
V. 1- Pois eu forzado, sempre traballé forzado.

Silencio. Silencio. Silencio.

V. 1- E mira, son vello, pero si pasa unha rapaza ben feita, vánseme os ollos tras dela.

Silencio. Silencio. Silencio. 

V. 1 - O outro día estaba de conto c´a Felisa. E veña conto. E digolle: Vouche tocar unha teta. E díceme a Felisa: E pegoche un hostión! Mira, a lengua que ande o que queira, pero as mans quetas.
E lambinlle* unha teta.
Breves risas.

CAMARERA.- Aquí están as cervezas.

Silencio. Silencio. Silencio.


* lambinlle: le lamí.

No hay comentarios: